Łamanie nierówności Leggetta-Garga w otwartych układach kwantowych

Prelegent: 

Marcin Łobejko, Uniwersytet Śląski

Data: 

30/05/2018 - 13:00

Łamanie nierówności Leggetta-Garga oznacza wykazywanie przez układ jednego z typów korelacji nieklasycznych, które wykazują kwantowe obserwable mierzone w różnych chwilach czasu. Korelacje te są stosowane np. do testów makroskopowego realizmu, oceny „kwantowości” układu lub w protokołach w teorii informacji. Pomimo dobrze ugruntowanych wyników dotyczących korelacji w czasie dla układów zamkniętych, układy otwarte są nadal słabo zgłębionym tematem. Głównym celem prezentowanych badań jest określenie wpływu oddziaływania z zewnętrznym otoczeniem na zasób nieklasycznych korelacji właściwego podukładu mierzonego. W niniejszej pracy zaprezentowano różne fizyczne modele układów otwartych tj. słabe sprzężenie z otoczeniem termicznym, perturbacja wywołana białym szumem czy sprzężenie typu spin-spin. Otrzymane wyniki pokazują, że otoczenie może wywierać nietrywialny wpływ na korelacje obecne w podukładzie.

Historia zmian

Data aktualizacji: 30/05/2018 - 19:39; autor zmian: ()

Łamanie nierówności Leggetta-Garga oznacza wykazywanie przez układ jednego z typów korelacji nieklasycznych, które wykazują kwantowe obserwable mierzone w różnych chwilach czasu. Korelacje te są stosowane np. do testów makroskopowego realizmu, oceny „kwantowości” układu lub w protokołach w teorii informacji. Pomimo dobrze ugruntowanych wyników dotyczących korelacji w czasie dla układów zamkniętych, układy otwarte są nadal słabo zgłębionym tematem. Głównym celem prezentowanych badań jest określenie wpływu oddziaływania z zewnętrznym otoczeniem na zasób nieklasycznych korelacji właściwego podukładu mierzonego. W niniejszej pracy zaprezentowano różne fizyczne modele układów otwartych tj. słabe sprzężenie z otoczeniem termicznym, perturbacja wywołana białym szumem czy sprzężenie typu spin-spin. Otrzymane wyniki pokazują, że otoczenie może wywierać nietrywialny wpływ na korelacje obecne w podukładzie.

Data aktualizacji: 30/05/2018 - 19:39; autor zmian: ()

Łamanie nierówności Leggetta-Garga oznacza wykazywanie przez układ jednego z typów korelacji nieklasycznych, które wykazują kwantowe obserwable mierzone w różnych chwilach czasu. Korelacje te są stosowane np. do testów makroskopowego realizmu, oceny „kwantowości” układu lub w protokołach w teorii informacji. Pomimo dobrze ugruntowanych wyników dotyczących korelacji w czasie dla układów zamkniętych, układy otwarte są nadal słabo zgłębionym tematem. Głównym celem prezentowanych badań jest określenie wpływu oddziaływania z zewnętrznym otoczeniem na zasób nieklasycznych korelacji właściwego podukładu mierzonego. W niniejszej pracy zaprezentowano różne fizyczne modele układów otwartych tj. słabe sprzężenie z otoczeniem termicznym, perturbacja wywołana białym szumem czy sprzężenie typu spin-spin. Otrzymane wyniki pokazują, że otoczenie może wywierać nietrywialny wpływ na korelacje obecne w podukładzie.

Data aktualizacji: 30/05/2018 - 19:38; autor zmian: ()

Łamanie nierówności Leggetta-Garga oznacza wykazywanie przez układ jednego z typów korelacji nieklasycznych, które wykazują kwantowe obserwable mierzone w różnych chwilach czasu. Korelacje te są stosowane np. do testów makroskopowego realizmu, oceny „kwantowości” układu lub w protokołach w teorii informacji. Pomimo dobrze ugruntowanych wyników dotyczących korelacji w czasie dla układów zamkniętych, układy otwarte są nadal słabo zgłębionym tematem. Głównym celem prezentowanych badań jest określenie wpływu oddziaływania z zewnętrznym otoczeniem na zasób nieklasycznych korelacji właściwego podukładu mierzonego. W niniejszej pracy zaprezentowano różne fizyczne modele układów otwartych tj. słabe sprzężenie z otoczeniem termicznym, perturbacja wywołana białym szumem czy sprzężenie typu spin-spin. Otrzymane wyniki pokazują, że otoczenie może wywierać nietrywialny wpływ na korelacje obecne w podukładzie.

Data aktualizacji: 23/05/2018 - 10:11; autor zmian: Zbigniew Puchała (zbyszek@iitis.pl)

Łamanie nierówności Leggetta-Garga oznacza wykazywanie przez układ jednego z typów korelacji nieklasycznych, które wykazują kwantowe obserwable mierzone w różnych chwilach czasu. Korelacje te są stosowane np. do testów makroskopowego realizmu, oceny „kwantowości” układu lub w protokołach w teorii informacji. Pomimo dobrze ugruntowanych wyników dotyczących korelacji w czasie dla układów zamkniętych, układy otwarte są nadal słabo zgłębionym tematem. Głównym celem prezentowanych badań jest określenie wpływu oddziaływania z zewnętrznym otoczeniem na zasób nieklasycznych korelacji właściwego podukładu mierzonego. W niniejszej pracy zaprezentowano różne fizyczne modele układów otwartych tj. słabe sprzężenie z otoczeniem termicznym, perturbacja wywołana białym szumem czy sprzężenie typu spin-spin. Otrzymane wyniki pokazują, że otoczenie może wywierać nietrywialny wpływ na korelacje obecne w podukładzie.